clapping politics

     one day residency

 

ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ 1944 / CLAPPING  POLITICS  2011                            

Τα «ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ 1944 / CLAPPING POLITICS 2011» είναι μια παραγωγή που εκπονήθηκε κατά την διάρκεια της ενεργοποίησης του Θεάτρου Εμπρός τον Νοέμβριο του 2011. Πρόκειται για μια προβολή / εκπομπή βασισμένη στην ταινία του Γ. Τζαβέλλα «Χειροκροτήματα» η οποία αποτέλεσε αφετηρία σκέψης προκειμένου να επικαιροποιηθεί το χειροκρότημα ως το ισοδύναμο ενός σωματοποιημένου προτάγματος: Εμπρός. Η ταινία, διατηρώντας σαφείς αναφορές με «τα φώτα της ράμπας» του Τ. Τσάπλιν, γυρίστηκε κατά τη διάρκεια της κατοχής.  Η οργάνωση διαγωνισμών ταλέντων, ασύμβατη με το κοινωνικοπολιτικό κλίμα της εποχής, νοηματοδοτεί  προβολικά μια σειρά μεταγραφών που συνδέονται με τα σημερινά «talent shows» και τις κοινωνικές συνθήκες παραγωγής τους.

Το οπτικό μέρος της ταινίας παρέμεινε ανέγγιχτο, ως αρχειακό υλικό.  Η ταινία επενδύθηκε ηχητικά από χειροκροτήματα που ηχογραφήθηκαν κατά τη διάρκεια της «κατάληψης» του θεάτρου και λειτουργούν ως ρυθμολογικά αναπτύγματα που μετεωρίζουν την αντίληψη μας μεταξύ επευφημίας και αποδοκιμασίας.  Το αφηγηματικό ρήγμα μεταξύ εικόνας και ήχου λειτουργεί ως μηχανισμός αποστασιοποίησης από συμβάσεις που αφορούν τη γραμμικότητα ή την χρονική ακολουθία μεταξύ παρόντος και παρελθόντος.

Το έργο φιλοδοξεί να καταγραφεί ως χειρονομία παρέμβασης και επιχειρεί να σχολιάσει τις κοινωνικές πρακτικές κατανάλωσης του θεάματος, το διφορούμενο αξιακό φορτίο του χειροκροτήματος και τη λανθάνουσα επιτελεστική δυνατότητα του θεατή – παρατηρητή ως ενεργά εμπλεκόμενου σε μια διαδικασία αποτίμησης – συμμετοχής.

"CLAPPING 1944/ CLAPPING POLITICS 2011" is a project carried out during the re-activation of Ebros Theatre space in November 2011. The work is a video based on the movie by G. Javellas "Clapping", which served as a frame to assert the act of clapping as the equal to an order: "Ebros", the name of the theatre, meaning "Ahead"- in this case "Mars ahead!" The original movie, an obvious allusion to Ch. Chaplin's "Limelight ", was shot during the German occupation. Its theme of organizing talent contests, irrelevant to the socio- political circumstances of the time, could be reexamined through a comparison to today's talent shows in their own socio-political surroundings. 
While the audio part of the movie was altered, the video part was treated as data material and so was held in its original form. The final sound was that of clapping recorded during the occupation of the theatre. Apart from creating ambivalence between applause and disapproval, the narrative gap between image and sound also stands as a factor against conventions of time linearity. 
The work aims to comment on the social conventions surrounding the consumption of spectacle, on the dual meaning of clapping and furthermore on the underlying power of the spectator to get actively involved through a process of evaluation.