Rezeptionsästhetik
Το πρότζεκτ Rezeptionsästhetik εστιάζει στην περιοχή της Κυψέλης
ως παραδειγματική περίπτωση μελέτης του αστικού αποθέματος.
Η Κυψέλη αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους πυρήνες του άλλοτε
επιτυχημένου οικονομικού μοντέλου της ανοικοδόμησης, συστήνοντας ως νεωτερικό τύπο
κατοίκησης την πολυκατοικία. Οι είσοδοι των πολυκατοικιών, σχεδιασμένοι να εξυπηρετούν
τη μετάβαση από το δημόσιο χώρο στην αυτονομία της ατομικής κατοικίας συνιστούν
περάσματα προσωρινής οικειοποίησης. Η υπόθεση εργασίας του πρότζεκτ
Rezeptionsästhetik ορίζει τις εισόδους των πολυκατοικιών της Κυψέλης ως το
stock scenery μιας, συνολικά, επιτελεστικής διαχείρισης που ξεκίνησε από την παρατήρηση
στο πεδίο της καθημερινής πρακτικής και συστηματοποιήθηκε ως εντοπισμένη αρχειακή
καταγραφή συγκεκριμένων χαρακτηριστικών του ιδιότυπου αυτού αστικού αποσπάσματος.
Η αστική έκταση της Κυψέλης υποβλήθηκε σε μια οριζόντια σάρωση στην οποία
καταγράφηκαν οι είσοδοι των πολυκατοικιών που φέρουν αισθητικά ή διακοσμητικά χαρακτηριστικά.
Έπειτα από ενδελεχή επεξεργασία του ετερόκλητου υλικού που συγκεντρώθηκε αναφορικά
με το είδος της διακόσμησης, τα υλικά, τη χρονικότητα της εκτέλεσης καθώς και άλλων στοιχείων
που κρίθηκε σκόπιμο να συμπεριληφθούν, προέκυψε μια μορφή κατηγοριοποίησης που
συνοψίζει τις διαφορετικές αισθητικές τυπολογίες που αναδείχθηκαν. Το πρότζεκτ
ενσωματώνει μια σειρά δράσεων που πραγματοποιήθηκαν ενδεικτικά σε κάποιες από
τις εισόδους ως διαμεσολάβηση ή ως σενάρια δυνητικής οικειοποίησης του
προϋπάρχοντος.
Rezeptionsästhetik focuses on the area of Kypseli as a case
study of the urban surplus.
Kypseli has been a principal core of the formerly successful
financial model of reconstruction, introducing apartment buildings as one of
the norms of modern living. The entrances to the apartment buildings are
passages of temporary privacy, designed with the purpose of allowing the transition
from the public space to the space of the residence. The working hypothesis of
Rezeptionsästhetik draws on the entrances of Kypseli as the stock scenery for a
performative locative archiving, activated by everyday practice.
The area of Kypseli was scanned with the intention of
registering those entrances that showcase aesthetic or decorative features. The
collected material was examined with respect to the style of ornamentation, the
materials used, the design etc. and it was categorized according to a limited
set of aesthetic typologies.
The project comprises a series of performative
interventions as potential scenarios of connecting to the preexistent.
